Wierni zmarli powinni otrzymać pogrzeb kościelny, zgodnie z przepisem prawa (kan. 1176 §1). Pogrzeb kościelny, w którym Kościół wyprasza duchową pomoc zmarłym, okazuje szacunek ich ciału i równocześnie żywym niesie pociechę nadziei, należy odprawić z zachowaniem przepisów liturgicznych (kan. 1176 §2).

Po stwierdzeniu zgonu przez lekarza i wydaniu przez niego karty zgonu, zgaszając się do kancelarii parafialnej, należy dostarczyć:

• akt zgonu( tylko do wglądu);
• ewentualne zaświadczenie o przyjętych przed śmiercią sakramentach;
• jeżeli w naszym kościele ma się odbyć pogrzeb zmarłego z innej parafii: zgoda proboszcza;
• jeśli pogrzeb parafianina lub parafianki ma się odbyć w innym kościele: należy ten fakt zgłosić do naszej kancelarii parafialnej, celem uzyskania zgody od proboszcza;

Realizację wszystkich kroków bądź części można również zlecić wybranej przez siebie firmie pogrzebowej.

Czy pogrzeb to sakrament?

Pogrzeb chrześcijański nie udziela zmarłemu ani sakramentu, ani sakramentaliów, ale jest obrzędem liturgicznym Kościoła. Pogrzeb chrześcijański wyraża wiarę w życie wieczne i zmartwychwstanie. Kościół w znakach pogrzebu chce ukazać swoją jedność z człowiekiem w drodze z ziemi do nieba. Wyprasza pomoc duchową zmarłemu, okazuje szacunek jego ciału, a żywym niesie pocieszenie.
Obrzędy pogrzebowe przewidują kilka form liturgii np.: Msza św. lub bez niej (w zależności od poziomu religijnego zmarłego i okoliczności jego śmierci).
Gorąco zachęcamy do modlitwy w intencji zmarłego, a zwłaszcza do pełnego uczestnictwa we Mszy św. pogrzebowej. Ważne jest by przystąpić do sakramentu pokuty i przyjąć Komunię św. w intencji zmarłego.
Także po pogrzebie o zmarłym należy pamiętać, otaczając go modlitewna pamięcią np. przez:

• Msze św. w rocznicę śmierci;
• Msze św. w innych terminach (np. w dzień imienin, urodzin);
• „wypominki” w miesiącu listopadzie;

Kto ma prawo do pogrzebu kościelnego?

Prawo do pogrzebu kościelnego mają wszyscy wierni i katechumeni (kan. 1183 KPK). Konferencja Episkopatu Polski, adoptując odnowione obrzędy pogrzebu do warunków polskich, zezwoliła ponadto na katolicki pogrzeb dzieci, które zmarły przed chrztem. Jeżeli rodzice proszą o taki pogrzeb, nie należy odmawiać, nie tylko ze względu na ich odczucia, ale i z racji głoszonej przez Kościół sakralnej wartości ludzkiego życia. Proponując jedną stację podczas pogrzebu takiego dziecka należy wybrać „stację przy grobie”, aby rodzice katoliccy tym pełniej odczuli towarzyszenie Kościoła w ich cierpieniu.

I kto takiego prawa nie ma?

Nie mają prawa do kościelnego pogrzebu: notoryczni apostaci, heretycy i schizmatycy, osoby, które wybrały spalenie ciała z motywów przeciwnych chrześcijańskiej wierze i jawni grzesznicy (kan. 1184 § 1 KPK). W wyżej wymienionych przypadkach możliwy byłby pogrzeb katolicki, gdyby te osoby wyraziły przed śmiercią jakiś akt skruchy, np. prośbę o kapłana, ucałowanie krzyża, akt żalu. O znakach nawrócenia może poświadczyć nawet jedna osoba, jeżeli jest wiarygodna. Duszpasterze niech w takich wypadkach wyjaśnią wiernym, dlaczego jest pogrzeb, aby uniknąć w ten sposób zgorszenia oraz niepokoju w parafii. Gdy słusznie odmawia się pogrzebu kościelnego, tam też odmawia się i Mszy św. pogrzebowej (kan. 1185 KPK).