Sakrament namaszczenia chorych nie jest przeznaczony tylko dla tych, którzy znajdują się w niebezpieczeństwie śmierci. To sakrament dający chorym moc i odwagę oraz łaskę chrześcijańskiego przyjmowania i przeżywania choroby.

Można go przyjąć wiele razy w ciągu życia. Osobom osłabionym podeszłym wiekiem można udzielić namaszczenia chorych również wtedy, gdy nie zagraża im niebezpieczna choroba.

Chorym, którzy stracili przytomność, udziela się sakramentu, gdy istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiliby o to, gdyby byli przytomni.
Nie udziela się go osobom zmarłym, ani tym, które uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim.

Co to jest namaszczenie chorych?

Namaszczenie chorych jest to sakrament, który udziela specjalnej łaski chrześcijaninowi doświadczonemu ciężką chorobą lub starością.

Jaka jest podstawa biblijna namaszczenia chorych?

W liście św. Jakuba czytamy: „Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5, 14-15).

Kiedy namaszcza się chorego?

Stosowny czas na przyjęcie namaszczenia chorych zachodzi wtedy, gdy wierny staje wobec niebezpieczeństwa śmierci z powodu choroby lub starości.

Jak często można przyjmować sakrament chorych?

Sakrament chorych chrześcijanin może przyjmować ile razy zostaje dotknięty ciężką chorobą; również wtedy, gdy nastąpiło nasilenie choroby.

Kto udziela namaszczenia chorych?

Namaszczenia chorych udzielają kapłani, używając oleju poświęconego przez biskupa, a w razie potrzeby przez kapłana, który namaszcza chorego.

Jak udziela się namaszczenia chorych?

Do istoty tego sakramentu należy namaszczenie czoła i rąk chorego, z towarzyszącą modlitwą o specjalną łaskę płynącą z tego sakramentu.

Jakie skutki sprawia namaszczenie chorych?

Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są następujące:

zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla dobra chorego i całego Kościoła,
przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty,
mocnienie do przyjmowania po chrześcijańsku cierpień związanych z chorobą lub starością,
powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu chorego,
przygotowanie na przejście do życia wiecznego.